Het blijft
Het
blijft maar
te hoop lopen
verval vinden, licht
kaatsen, draaien, het
blijft maar haar gang gaan,
kieuwen koesteren, schepen
dragen, steden verbinden, het blijft
maar voortschuiven, buiten haar oevers
treden, akkers bevloeien, het blijft maar
ontroeren, oplossen, verbergen, verstrooien,
brood uitdelen, doden verzamelen. Het blijft
maar berusten in breder en brakker en trager.
Al blijft het maar water, zolang er een bron is
daarboven, schraagt het de luchten en drenkt het
de aarde; wijst het de rivieren de weg naar de zee.
Uit de bundel Plaatselijke tijd van Harmen Wind, uitgegeven bij de Arbeiderspers; 1997, ISBN 9789029557559
Harmen Wind
Harmen Wind woonde en werkte tot zijn overlijden op 1 oktober 2010 aan de Flugi van Aspermontlaan.
Letterlijk en ook figuurlijk een ‘echte rivierdichter’ aldus Wim Huijser in de bloemlezing ‘Langs brede rivieren’. Het is een bundel met verschillende van die ‘riviergedichten’ van Wind waaronder ‘Het blijft’.
Het verscheen in ‘Plaatselijke tijd’, uitgegeven door De Arbeiderspers in 1997. Doesburg Vertelt vroeg zijn vrouw Klasina Wind – Kuipers het gedicht voor te dragen.
December 2020 was het 75 jaar geleden dat Wind geboren werd in Leeuwarden.
